Beste vrienden allemaal,
Dank voor uw aanwezigheid en voor uw steun en sympathie. Ik sluit mij graag aan bij de nieuwjaarswensen van de collega’s en onze Voorzitter en hoop op het allerbeste voor u en al wie u lief is. Ons leven is fragiel en kort, sommigen van u en ook Karlijne en ikzelf hebben het de afgelopen maanden nog mogen ondervinden. We zijn allemaal passanten in dit leven en het komt er dus op aan dat we deze korte doorlooptijd toch zo zinvol mogelijk invullen.
Het is ook voor onze Vernieuwingsfamilie een bewogen jaar geweest. Met verkiezingen waarvan niemand vooraf de uitkomst kon voorspellen. Ik herinner het mij nog heel goed, een jaar geleden: velen van u waren optimistisch en keken de verkiezing met zelfzekerheid tegemoet. Maar ik kan het u nu wel verklappen: ik was toch wel een stukje minder zeker dan velen van u.
Want we hebben de voorbije bestuursperiode in alle eerlijkheid, en door veelal externe omstandigheden, toch wel een hobbelig parcours gereden. We hebben een aantal mensen die in 2018 verkozen waren en nogal wat stemmen behaalden, moeten missen. Ik denk aan Eric Nagels, aan Martine De Coppel, Pierre Van de Wyngaert en Luk Raekelboom.
En dan spreken we nog niet over het ongenoegen dat er bestond over delen van het mobiliteitsplan in Strombeek-Bever. Een ongenoegen dat begrijpelijk was en waaraan via de bijsturing in de zomer ook deels werd tegemoet gekomen. Maar ik geef graag toe dat het gewaagd was van ons om daarmee van start te gaan in een verkiezingsjaar.
We waren dus niet zo zeker dat de coalitie zou overleven, laat staan dat wij de grootste zouden blijven. Want de linkerzijde had de krachten gebundeld en er in de campagne zelfs ministers bij gesleurd. De linkse partijen hadden, met de PVDA erbij, samen meer dan 32 procent behaald in juni in Grimbergen. Ze waren zelfzeker, op het arrogante af, de buit was al bijna binnen. En om de anderstalige kiezers ter wille te zijn, werd alle publiciteit via de digitale fora meertalig gemaakt.
En toch, toch heeft dit niet geholpen. Toch zijn ze van een kale reis thuis gekomen. De bevolking heeft niet gekozen voor de grote zwenking naar een progressief bestuur. Misschien was het voor een groot deel van de bevolking dan toch allemaal niet zo slecht.
En zeer zeker, heeft ook de campagne zelf een verschil gemaakt. Eerlijk gezegd, ik ben er nog altijd een beetje trots op. Want een slogan vinden die de lading dekt, die onze boodschap samenvat, die is niet zo gemakkelijk. We hebben er verschillende vergaderingen lang over zitten brainstormen. Tot niemand minder dan Karlijne voor de pinnen kwam met datgene waar we allemaal naar zochten en dat onze ambities samenvatte: Verder Vernieuwen. Waarmee we tegelijk duidelijk maakten dat we Grimbergen op een nieuw spoor hadden gezet en tegelijk de ambitie hadden om verder aan de slag te gaan met de noodzakelijke … Vernieuwing van onze gemeente.
En voor de vormgeving hebben we u allemaal op de proef gesteld. Want die eerste affiche, die eerste advertentie, en zelfs die tweede: “Wat is dat voor iets …,” zegden sommigen. Overal zie je koppen en jullie houden zich bezig met … tekeningen en teksten die niet goed leesbaar zijn.
En toch. Dat was nu net de bedoeling. Want het trok de aandacht op onze boodschap. En dat is precies waar wij het verschil willen maken: niet de koppen komen op de eerste plaats, wel de boodschap die wel wilden vertellen. Voor de koppen was er nog tijd genoeg, in de laatste rechte lijn voor de verkiezingen. En ere wie ere toekomt: het was Chantal die samen met haar dochter Caitlin de idee voor die eerste, controversiële affiche hadden aangebracht. We werden er achteraf vanuit de andere partijen voor gefeliciteerd. Dank daarvoor, Caitlin en Chantal.
De verkiezingen werden uiteindelijk een succes, waarbij wij afgetekend de grootste partij werden en door de nieuwe wetgeving automatisch aan zet kwamen. Onze Voorzitter Nicolas heeft onze kandidaten, onze militanten en al wie zijn steentje heeft bijgedragen al bedankt en ik sluit me daar graag bij aan. We komen daar straks nog op terug.
Maar een goede uitslag alleen was niet voldoende. Het kon nog steeds verkeerd lopen bij de coalitievorming. Want Groen-Vooruit lag op vinkenslag. Zoals zij van meet af aan van plan waren, leurden zij met het burgemeesterschap, een prijs die zij maar al te graag betaalden om aan de macht te kunnen komen. Het siert onze coalitiepartners dat zij hierop niet zijn ingegaan en dat zij gekozen hebben voor continuïteit en degelijkheid, voor een realistisch en evenwichtig beleidsakkoord.
Aandachtspunten
Maar een volledig beleidsplan is er vandaag nog niet. Want het zware werk is nog maar net begonnen. De gemeentefinanciën dwingen ons om de komende maanden alles tegen het licht te houden, alle inkomsten, alle uitgaven. En ik kan u verzekeren: dat is geen sinecure. Want veel wat overbodig was, werd in het verleden reeds geschrapt.
En we dragen een zware erfenis mee. Onze gemeente is zwaar onderkomen. Zo hebben wij een bijzonder groot patrimonium aan gebouwen: het zijn er meer dan 100. Die zijn met een externe studie tegen het licht gehouden. De meeste zijn energetisch niet in orde of zijn -deze natte tijden indachtig – niet waterbestendig. De enige realistische aanpak is een plan dat minstens drie legislaturen zal overspannen.
En onze diensten zijn niet overbemand. We hebben de voorbije jaren, dankzij het werk van Karlijne als schepen voor personeel, heel wat functies kunnen invullen en het beleid geprofessionaliseerd, waardoor werken voor de gemeente vandaag gelijkstaat met een stevige jobinhoud en gedreven inzet.
Maar we hebben nog steeds onvoldoende personeel voor het noodzakelijke dagelijkse werk op vlak van wegen en water, van gebouwen en van afvalbeheer; er zijn ook onvoldoende gemeenschapswachten.
We hebben de komende maanden dus nog veel studie- en overlegwerk voor de boeg, zodat we in de loop van dit jaar, dat voor alle gemeenten een budgettair overgangsjaar is, met een gedragen en realistisch zesjarenplan voor de dag kunnen komen.
Enkele aandachtspunten die voor u en voor ons belangrijk zijn:
1.Veiligheid en politie: u en elke burger verdient een professioneel veiligheidsbeleid, zeker in tijden waar de drugproblematiek en de cybercriminaliteit zo prominent aanwezig zijn. Maar we kunnen dat met onze een-gemeente-zone in de toekomst niet verzekeren. Het tekort aan politiemensen, aan blauw op straat blijft te groot. En het hogere niveau blijft aandringen op een grotere zone. Ten westen van ons staat de mega-zone Asse-Dilbeek in de steigers, die zal reiken van Merchtem tot Affligem. De vraag is nu wie onze partners zullen zijn. Daarvoor is een provinciale studie lopende. Het eindoordeel ligt daarbij in onze handen. En uiteraard verkiezen wij daarbij een samenwerking waarbij Grimbergen het verschil kan maken, eerder dan een samenwerking waarbij wij de aanhangwagen zijn.
2. Vlaams Karakter. Ik hoef het u niet te vertellen. Het Vlaams karakter van onze gemeente blijft onder druk staan. En het paradoxale is dat precies in deze omstandigheden de Union des Franco-phones, toch in Grimbergen, van de politieke kaart is verdwenen. Maar zo verwonderlijk was dit ook weer niet: hun lijst was gereduceerd tot een eenmansverhaal en bij de drie oppositiepartijen werd actief gehengeld naar de anderstalige stem, met meertalige propaganda.
De uitslag en datgene wat wij horen bij anderstalige nieuwkomers toont evenwel aan dat een aanzienlijk deel van deze mensen wel moeite doet om zich te integreren. Ze zijn Brussel ontvlucht en willen allerminst dat hun nieuwe thuis een tweede Brussel wordt. Zij sturen hun kinderen naar Vlaamse scholen en zijn nog wel het meest vragende partij dat er Nederlands wordt gesproken in de sportclubs, een blijvend aandachtspunt.
Het Nederlandstalig karakter van onze gemeente verdedigen en vrijwaren, is een zaak van ons allemaal. En dat doen we door in Grimbergen niet zomaar over te schakelen op een andere taal, ook al gaat de conversatie dan vlotter.
Heel veel anderstaligen hebben ondertussen Nederlandse les gevolgd en zijn actief op zoek naar oefenmomenten Nederlands. Steun ze daarbij en geef hen de tijd om zich in het Nederlands uit te drukken.
En de verdediging van het Nederlandstalig karakter hangt ook samen met de keuze van huurders en kopers. Wanneer een kandidaat geen Nederlands kan of wil spreken, dan is dat een voldoende reden om niet te verhuren, want kunnen spreken met uw huurder is van essentieel belang voor een normale huurdersrelatie. En wanneer we verkopen, is het perfect legitiem om te kiezen voor een koppel dat Nederlands spreekt, ook al heeft dat iets minder hoog geboden dan een koppel dat veel minder bereid lijkt om zich in de buurt te integreren. Als je mensen kent die willen verkopen of verhuren, druk hen dan op het hart: denk aan de buren die je achterlaat. Geef kansen aan mensen die de buurt versterken.
3. Dat brengt ons naadloos bij de demografische druk die op onze streek rust, de druk van de overbevolking in Brussel, van het immigratieverhaal. Het behoort niet tot onze bevoegdheid, maar het bepaalt wel in belangrijke mate de druk op onze woonprijzen, op onze scholen en instellingen, op het niveau van ons onderwijs, zoals Karlijne zonet nog benadrukte. In heel Europa zien we dat men naar een strenger beleid gaat en ook bij de federale regeringsvorming gaat het in die richting. Het is absoluut noodzakelijk voor de leefbaarheid van de Vlaamse Rand dat die druk verminderd wordt.
Audiëntie
Ik wil u in dit verband een persoonlijke anekdote niet onthouden. In augustus kreeg ik een bijzondere uitnodiging in de bus: het was een uitnodiging vanuit de Nuntiatuur, de ambassade van het Vaticaan. Ik werd op audiëntie uitgenodigd bij de Paus, toen hij eind september in ons land was. “Waaraan uw dienaar dit verdiend heeft?” zal u zich misschien afvragen.
Begin 2023 was er de internationale nieuwjaarsreceptie van de Nuntiatuur -de ambassade van het Vaticaan- en die ging voor het eerst door buiten Brussel, in onze Grimbergse abdij. Wij hebben getracht, vanuit onze functie als burgemeester om dat in goede banen te leiden.
De uitnodiging was een vorm van erkentelijkheid voor dit bescheiden werk. Zo’n uitnodiging kan je uiteraard niet weigeren. Ik ging er samen met de prelaat van onze abdij naartoe. Maar ik heb daarbij een brief afgegeven. Een brief die ik in het Spaans had laten vertalen en waarin ik aan de Paus aandacht heb gevraagd voor de prangende immigratiepolitiek in onze streek, in en rond Brussel. Want ik heb de stellige indruk dat er in het Vaticaan vandaag een wat naïeve visie heerst op het immigratievraagstuk, wanneer men het als ‘zondig’ bestempelt om mensen terug te sturen naar hun herkomstland.
Een terugkeerbeleid voor wie niet wordt erkend of hier geen rechten heeft, is namelijk hét sluitstuk van ieder verantwoordelijk immigratiebeleid.
Deze brief was een persoonlijke brief, die ik niet ga publiceren, maar ik wou het bestaan hiervan u niet onthouden. Ik kreeg ook een bedankingsbrief vanuit het Vaticaan met de melding dat de brief effectief gelezen werd.
Beste vrienden, ik zou willen afsluiten met een bijzonder woord van dank. Een dank aan u allemaal voor uw inzet en ondersteuning bij de afgelopen verkiezingen. En aan drie personen in het bijzonder. Ik weet dat ik hiermee tekort doe aan velen van u die hard hebben meegewerkt, maar deze drie personen wil ik vandaag toch speciaal wil vermelden.
Om te beginnen is er Yves Verberck. Yves was als lijstduwer verkozen en zou normaal ook nog een tijdje zetelen. Tot hij mij op een gegeven moment zelf belde om te zeggen dat de wissel van de wacht zich beteer meteen voltrok. En we geven hem daarbij een cadeau dat een beetje symbolisch is. Het boek dat afgelopen zomer werd uitgebracht over de oorlogsgeschiedenis van ons vliegveld en dat in belangrijke mate werd geschreven door Randy Buelens. Het zal hem worden overhandigd door de auteur zelf van dit boek, die tegelijk ook zijn opvolger is. Bedankt voor je 18 jaar lange inzet, Yves.
En vervolgens zijn er twee mensen die keihard hebben gewerkt tijdens de campagne en zonder wie onze borden en affiches er niet – toch zeker niet in die mate- zouden hebben gestaan. Twee mensen die zelf niet op een heel zichtbare plaats stonden op de lijst, maar die zich toch echt hebben onderscheiden tijdens de campagne. Het zijn Marc Soete en onze voormalige voorzitter van de gemeenteraad Peter Plessers. Ook zij krijgen het boek van Randy. Dank u wel, Peter en Marc.
Bart
