Enkele sfeerbeelden:
Toespraken Karlijne Van Bree en Bart Laeremans:
Toespraak Karlijne:
Beste vrienden van Vernieuwing,
Ik ben heel blij jullie hier zo talrijk te mogen verwelkomen en ontmoeten (sinds verleden jaar mochten we veel nieuwe gezichten verwelkomen die mede voor Vernieuwing hebben gezorgd en vandaag aanwezig zijn).
In januari worden de traditionele nieuwjaarswensen uitgewisseld en we zijn er dus nog net op tijd bij om u allen een voorspoedig 2019 te wensen. Ik dank op voorhand de helpers van vandaag die deze receptie in goede banen zullen helpen leiden.
Natuurlijk moeten we vooruit blikken, dat hoort zo bij Nieuwjaarsrecepties, maar toch had ik graag nog even stilgestaan bij het turbulent 2018 dat we heelhuids zijn doorgekomen.
Gisteren, bij de voorbereiding van de receptie, keek ik nog even naar de tekst van hetgeen ik hier verleden jaar heb verteld. Ik heb toen letterlijk gezegd:
“14 oktober zal de dag zijn waar we gedurende vele jaren naartoe hebben geleefd, omdat we dan zullen zien hoeveel mensen we hebben kunnen overtuigen om voor onze lijst te stemmen, en om te zien wat we met deze stemmen kunnen aanvangen in de daaropvolgende 6 jaren.”
Ik zei verder dat ik het “als voorzitter heel belangrijk vond om van Vernieuwing een blijvend stabiele politieke formatie te maken met het oog op het halen van goede resultaten en ons als beleidsalternatief voor te stellen, ook aan andere Grimbergse politieke formaties.”
Wie had kunnen vermoeden dat we zo een goed resultaat uit de wacht zouden slepen (buiten Bart dan natuurlijk want die had het weeral voorspeld ;-)) ? Toen de eerste resultaten binnenkwamen op de PC op 14 oktober liet ik een kreet van geluk.
Met bijna 5000 waren ze, de Grimbergenaars die snakten naar een nieuw/alternatief bestuur en ons ten volle hun vertrouwen gaven. We mogen dit de komende 6 jaren niet vergeten en ons best doen om hun vertrouwen niet te beschadigen.
Er zijn vele redenen denk ik waarom we zo een goed resultaat hebben behaald. Ik ga u nu niet lastig vallen met mijn analyse daarvan, maar enkele redenen zijn wel:
– Onze grote groep waarin iedereen zijn plaats vindt;
– De inzet van onze mandatarissen in en buiten de gemeenteraad;
– Onze duidelijke communicatie (onder meer acties rond duidelijke punten) maar vooral ons blijvend engagement om aanwezig te zijn bij de vele activiteiten in de gemeente, en dit niet alleen het jaar voor de verkiezingen.
Het gevolg van dit uitstekend resultaat, waardoor we de grootste politieke formatie in Grimbergen zijn geworden, is dat we, in een democratische logica, sinds deze maand deel uitmaken van de bestuursploeg die Grimbergen zal besturen tijdens de komende 6 jaren.
De aanloop hiernaartoe was geen evidentie. De aanspreekpunten binnen Vernieuwing maakten in sneltempo kennis met de gedrochten van de achterkamertjespolitiek.
In eerste instantie was er de grote inzet van Groen en CD&V om deze coalitie met Vernieuwing niet mogelijk te maken. Onze kandidaten werden allemaal (van 1 tot en met 33) onderzocht op hun verleden bv. op sociale media. Zelfs door het lidmaatschap van een studentenclub waar Michaël, mijn man, lid van was, werd ik, verdacht gemaakt. Dit alles met de bedoeling om aan te toen dat wij en onze kiezers niet van belang zijn en om ons in een cordon sanitair te stoppen. We mochten en zouden geen deel uitmaken van hun politieke spel.
We dachten dat onze herhaalde communicatie over het feit dat wij een gemeentelijke lijst zijn, duidelijk was. Maar net als je denkt dat nationale politiek geen deel uitmaakt van Vernieuwing, dan is het duidelijk zo dat de nationale politiek daar anders over denkt!
Een belangrijk orgaan van één van onze coalitiepartners waarmee we lokaal nu samenwerken, sprong aan het einde van de uitputtingsmarathon nog op de bres om de huidige coalitie vrijwel onmogelijk te maken.
Waar ik dus het meest trots op ben is dat we weer eens hebben bewezen dat David wel degelijk kan winnen tegen Goliath. Niet alleen inzake het Eurostadion op parking C maar ook hier. Rechtdoor gaan en niet opgeven was en is de boodschap.
We mogen echter niet vergeten, en hopelijk doen onze coalitiepartners dat ook niet, dat een belangrijk aandeel bij het vormen van deze coalitie mede mogelijk werd gemaakt door 2 mensen in het bijzonder, Bart en Luk. We mogen blij zijn dat we ze hebben. Bart omdat hij ondanks zijn terechte monsterscore van bijna 3500 voorkeursstemmen bereid was een stapje terug te zetten, en Luk omdat hij bereid was om, buiten onze wil om, in te gaan op de eis om als onafhankelijke te gaan zetelen. Ik zie veel anderen mensen het niet doen en een applaus is eigenlijk te zwak om onze appreciatie uit te drukken maar we doen dit alvast nu!
We hopen op een goede toekomstige samenwerking met de fracties van OpenVLD en N-VA, en denken dat onze achterban momenteel tevreden is met deze samenstelling.
De komende maanden werken onze mandatarissen zich in in hun nieuwe rollen, maar intern zullen we verdergaan zoals gebruikelijk met de maandelijkse afdelingsvergaderingen waar we mensen informeren over wat we doen in het bestuur/gemeenteraad en mogelijkheid bieden om vragen te stellen. Ons bestuur zal vernieuwd worden en nieuwe regels mbt organisatie zullen worden vastgelegd.
Ook zoeken we op korte termijn mensen om zich kandidaat te stellen voor onder andere:
– Milieuraad
– Gemeentelijke commissie ruimtelijke ordening
– Bibliotheekcommissie
– Jeugdraad
– Seniorenraad
– Vrijwilligers rond monumentenzorg
– Vrijwilligers die af en toe babbelmomenten willen ondersteunen met mensen die Nederlands willen leren.
Geef een seintje aan één van onze mandatarissen als je je hiervoor zou willen inzetten.
Tot slot dank ik u nog eens voor uw talrijke aanwezigheid; iedereen is van belang; denkers en doeners.
Ook wens ik er nog op te wijzen dat wij u alvast uitnodigen op ons jaarlijks etentje op 9 en 10 maart in Humbeek, parochiaal centrum. Het is een belangrijke bron van inkomsten voor Vernieuwing waardoor we alles kunnen betalen op eigen kracht.
U kan ook voor 5 euro lid worden met uw hele gezin. Daar staat sinds dit jaar Marc Soete voor in.
Dus dank u wel van harte en nogmaals wens ik u een voorspoedig 2019. Bedankt voor uw komst, geniet nog van de receptie en hopelijk zien we elkaar nog regelmatig dit jaar.
Toespraak Bart:
Beste vrienden,
Sta mij toe te beginnen met krak dezelfde openingszin als die van de vorige keer:
‘Sinds onze afspraak van vorig jaar is er ongelooflijk veel gebeurd in Grimbergen.’
We hebben in het voorjaar een buitengewoon sterke en vooral nauw samenhangende ploeg in de steigers kunnen zetten.
We hebben in de zomer een heel mooie, plezante en heel kameraadschappelijke campagne in mekaar mogen steken en uitrollen.
En we hebben daarna ook een onverwacht sterk resultaat kunnen neerzetten, op eigen kracht.
En vervolgens een meerderheid op de been kunnen brengen, samen met de Grimbergse Open VLD en N-VA, waarbij wij alle tegenstanders in snelheid hebben genomen.
Maar heel dit mooie resultaat werd nadien overschaduwd door een ongelooflijke hetze en een achterbaks gestook, met een felheid en een fanatisme die weinigen voor mogelijk hadden gehouden.
Grimbergen stond ineens op de nationale kaart. Onze affiches werden nationaal bekend. Tot in Oostende en Gent werd de coalitievorming plots gekoppeld aan het torpederen van de Grimbergse coalitie.
We hadden evenwel onze voorzorgen genomen. We wisten dat er tegenwind zou komen en bijgevolg werd het startakkoord én de voordrachtsakte al meteen op verkiezingszondag getekend. Want CD&V zou anders hemel en aarde bewegen om opnieuw aan de macht te komen. En inderdaad: tot op het allerhoogste niveau werd druk uitgeoefend om de nieuwe coalitie te breken.
Maar het ergste moest dan nog komen. Want toen bleek dat men uw dienaar niet meer kon treffen, werd het vizier verlegd naar Luk Raekelboom, die plots de kop van jut werd.
Ik zou daarover het volgende willen zeggen. Ter voorbereiding van deze coalitie waren er natuurlijk enkele verkennende gesprekken. Karlijne heeft daarbij een zeer belangrijke rol gespeeld. En daarbij hebben we twee duidelijke signalen gegeven:
1. Vernieuwing heeft geen structurele banden meer met de nationale politiek.
2. We laten geen zetelende mandataris van Vernieuwing vallen. Want ieder van hen was in 2012 verkozen op de lijst en op basis van het programma van Vernieuwing en staat achter het principe van een lokale, ongebonden partij.
En dit werd aanvaard. Er werd wel de duidelijke afspraak gemaakt dat niemand op onze lijst zich tegelijk zou profileren vanuit de nationale politiek. En precies dat is ook gebeurd. Luk heeft zich nauwgezet aan die afspraak gehouden en heeft zich sinds het voorjaar (buiten zijn job) enkel nog beziggehouden met de campagne van Vernieuwing. Sterker nog: hij heeft tijdens de campagne veel meer gedaan voor het promoten van de andere kandidaten dan voor zichzelf. Want zo zit Luk nu eenmaal in elkaar: hij is geen aandachtszoeker, of toch niet in de eerste plaats voor zichzelf. Lay-out voor de individuele kandidaten, de brieven en advertenties: zijn werk. De filmpjes: zijn werk. De webstek: zijn werk.
Dat juist hij geviseerd werd, met het voorwendsel dat hij nog bij de contactpersonen van een oude website stond, was dan ook bijzonder onverdiend en onrechtvaardig. Hij werd de speelbal van een vuil nationaal politiek spel, waarin hij ongevraagd en ongewild terecht was gekomen.
Ik wil hierbij duidelijk stellen dat de lokale, Grimbergse VLD hieraan geen schuld treft. Zij hebben alles gedaan om een menselijke oplossing te bepleiten. Maar ook de uiteindelijke ‘oplossing’ was ongemeen hard. Een keuze tussen drie opties, waarvan er twee (niet gaan zetelen of zijn job opgeven) al meteen uitgesloten waren.
De enige overblijvende optie was gaan zetelen als onafhankelijke. Maar dat is absoluut niet evident. Want zo’n keuze betekent: geen deel uitmaken van de meerderheidsvergadering, waar het beleid wordt voorbereid en waar elk raadslid inspraak heeft. Niet kunnen deel uitmaken van de fractie en dus niet mogen spreken namens de fractie, enkel in eigen naam. Niet zetelen als commissielid voor de fractie en ook daar enkel spreken in eigen naam. Geen artikels kunnen schrijven als raadslid van Vernieuwing in ons eigen lokaal blad.
Maar tegelijk behoort zo’n onafhankelijke ook niet tot een oppositiepartij en hij zit bijgevolg tussen hamer en aanbeeld.
Zo’n situatie vraagt dus permanente evenwichtskunsten en een vermogen om zichzelf weg te cijferen. En toch is het die keuze die Luk gemaakt heeft. Luk heeft zich opgeofferd om de nieuwe coalitie mogelijk te maken en we zijn hem daar enorm erkentelijk en dankbaar voor.
Tegelijk moge natuurlijk duidelijk zijn dat Luk vriend blijft van Vernieuwing en wij van hem. Dat kan niemand verhinderen. We gaan er de komende jaren ook over waken dat hij als gemeenteraadslid een waardige rol kan blijven spelen.
Beste vrienden: we zijn Luk dankbaar, maar we zijn ook zovele andere mensen enorm dankbaar. Vooreerst onze kandidaten, die zich allemaal heel erg hebben ingespannen voor het welslagen van onze campagne.
Wij vormden een samenhangende ploeg en dat komt omdat al onze kandidaten ons gemeenschappelijk doel vooropstelden en niet het eigen persoontje.
We hebben geen ellebogenwerk ondervonden bij de lijstvorming, wel integendeel. Velen zeiden ons: zet er mij maar op waar het u het beste uitkomt. Dat gaf ons de kans om met Chantal een ‘wit konijn’ te mogen plaatsen op de zeer belangrijke zevende plaats.
We kunnen binnen dit kader onmogelijk alle namen opsommen van onze fantastische ploeg, maar ik wil er toch enkele in het bijzonder vermelden. Peter Plessers bijvoorbeeld, die zich onder meer heel intensief heeft beziggehouden met de coördinatie van de borden, het plakwerk en de financiële afwikkeling van de campagne. Hij werd voor ons mandataris, lid van het bijzonder comité voor de sociale dienst.
En daarnaast was er de grote verrassing van onze ploeg. Het is eigenlijk een schande dat ik hem een jaar geleden nog niet persoonlijk kende, enkel van horen zeggen. Ik heb het over Johan Geldhof, wiens boerderijloods de draaischijf werd van onze campagne en waar al ons materiaal werd gecentraliseerd. Hij was zowat de deus ex machina van ons campagne-verhaal. Wat zouden we zonder hem gedaan hebben? We willen hem daarvoor een kleine, Humbeeks gekleurde attentie geven en daarmee tegelijk al onze kandidaten bedanken.
Daarnaast wil ik nog twee mensen in het bijzonder bedanken. Dat zijn mensen die in 2012 nog kandidaat waren en nu geheel vrijwillig een stap opzij hebben gezet om jonge mensen een plaats te gunnen. Maar die tegelijk kost nog moeite gespaard hebben om de campagne te doen slagen.
Ik heb het over Michel Tuyaerts en Marc Soete, die inmiddels onze penningmeester is geworden. Daarmee bedanken we tegelijk ook al onze vrijwilligers, al onze bussers, alle mensen die ons gesteund hebben met het plaatsen van een bord of financieel of met mondelinge propaganda.
Over Grimbergen…
Maar ik zou het vandaag ook even over Grimbergen willen hebben. Want daarvoor doen we het toch. Tijdens de hele campagne ben ik niemand tegengekomen die het beleid van de voorbije jaren de hemel in prees of stelde dat Grimbergen er goed aan toe was. Iedereen moest wel erkennen dat er heel wat zaken tekortschieten en dat het beleid zwaar te wensen over liet.
Nu we dit allemaal kunnen gadeslaan vanuit de binnenkant, zien we dat het nog een heel stuk erger is en dat er echt wel lijken uit de kast vallen. Bij de gemeentelijke diensten bijvoorbeeld. Neem nu bij de dienst Onderwijs, waar Karlijne de verantwoordelijkheid over heeft gekregen. Daar zien we een veel te zwakke personeelsbezetting, die al vele jaren niet is aangepast, ondanks de nood daartoe en tot wanhoop van het enige personeelslid dat er werkte. Of neem de dienst werken in eigen beheer, de groendienst, de diensten wegen en gebouwen, waar talloze vacatures oningevuld bleven.
De hele structuur van het personeel was blijven hangen op het niveau van de vorige eeuw, met een groot tekort aan hogere kaderleden, zodat de gemeente onmogelijk op een professionele wijze kon gerund worden. Dat is inmiddels de eerste beleidsdaad, goedgekeurd op de jongste gemeenteraad, met een nieuw organogram, een nieuw karkas, met twee grote zuilen in de gemeente: de afdeling ruimte (met alle harde materies) en de afdeling mens, met sociale zaken, onderwijs, cultuur, burgerzaken enzovoort.
En dan is er het fameuze dossier van het hoekgebouw dat tegenover het CC zal komen. Herhaaldelijk hadden wij gevraagd om de noden samen met de oppositie te bespreken, maar dit immense gebouw werd het speeltje van twee CD&V-schepenen, die alles op eigen houtje regelden en hun meest fantasierijke wensen voor werkelijkheid namen. Dit torengebouw zal in de eerste plaats leiden tot torenhoge kosten en het zal zeer moeilijk zijn om hieraan nog wat te veranderen.
Wij waren de enige partij die is blijven hameren op de noodzaak van een ondergrondse parking in Strombeek, maar het vorige bestuur schoof de hete aardappel onder druk van CD&V en Groen altijd opnieuw voor zich uit. Tot iedereen moest erkennen dat de oprichting van het hoekgebouw wettelijk alleen maar mogelijk was wanneer er bijkomende parkeergelegenheid zou komen. Maar nu is het te laat om dit nog op een gedegen manier te laten samengaan met de grote Aquafinwerken aan het Gemeenteplein, met alle gevolgen van dien.
Er is zoveel, beste vrienden, dat de voorbije jaren is scheefgelopen, ook op de domeinen die nu door ons beheerd worden, dat we veel tijd zullen nodig hebben om Grimbergen opnieuw op de rails te zetten. Hopelijk zal men ons de tijd en het krediet hiervoor gunnen.
We kregen het afgelopen jaar ook de cijfers onder ogen van de enorme demografische druk vanuit Brussel op Grimbergen. Het is echt wel onthutsend hoe omvangrijk die inwijkingsdruk is, niet alleen in Strombeek-Bever, maar in heel de gemeente en in heel de Vlaamse Rand. We hebben dus enorm veel werk voor de boeg op vlak van integratie en van het aanleren van Nederlands aan inwijkelingen.
We weten maar al te goed wat de oorzaken zijn van deze situatie, met name een laks immigratiebeleid, decennia lang, en een wanbeleid in Brussel, waardoor iedereen er gaat lopen. Maar daar hebben wij in Grimbergen heel weinig vat op en bijgevolg kunnen wij alleen maar proberen een doordacht integratiebeleid te voeren, waarbij duidelijk is en blijft van wie de integratie-inspanning verwacht wordt.
Gelukkig is de tijd voorbij dat die permanente instroom vanuit Brussel automatisch leidde tot een versterking van het pro-Brusselse kamp en van Union Francophone. Die partij heeft zwaar verloren bij de jongste verkiezingen en het is hoopgevend dat heel wat inwijkelingen wel degelijk de noodzaak inzien om Nederlands te leren en Nederlands te gebruiken.
Maar een goed integratiebeleid vereist vooral dat er een omgeving is en blijft waar Nederlands gesproken wordt en dat er een dragende cultuur is waarbinnen men kàn integreren.
Dat betekent dus dat er een woonbeleid moet gevoerd worden dat aan de oorspronkelijke bevolking van Strombeek en van Grimbergen de kans geeft om hier te blijven wonen of om terug te keren.
We hebben, beste vrienden, met onze coalitie bergen werk te verzetten. Er is, dat kan ik wel verklappen , een groot onderling vertrouwen tussen de coalitiepartners, maar alleen kunnen we dit niet. We kunnen deze noodzakelijke omslag enkel maken als we daar allemaal mee onze schouders onder te zetten. Samen kunnen we van Grimbergen opnieuw een mooie, aantrekkelijke gemeente maken. Een gemeente waarvan we over vijf jaar hopelijk opnieuw kunnen zeggen: we zijn weer TROTS op Grimbergen.
Ik dank u.
