Persartikel verschenen in De Tijd 6 oktober 2012
Het recht van antwoord van Bart Laeremans dat waarschijnlijk niet zal worden gepubliceerd!
Waarom ik sta waar ik sta
In zijn merkwaardige tribune ‘De droom van Bart Laeremans’ (De Tijd, 6 oktober) dicht Grimbergenaar Marc Fauconnier mij enkele zaken toe waarop ik graag wens te reageren. Mijn buurman lijkt te betreuren dat ik als overtuigd flamingant niet de stap heb gezet naar de N-VA, maar mij integendeel opstel als “trouwe lakei” van het Vlaams Belang.
Ik kan de heer Fauconnier verzekeren dat ik met volle overtuiging achter mijn partij sta, omdat ik ze erg noodzakelijk vind. Als hevig voorstander van een onafhankelijk Vlaanderen geloof ik niet in het N-VA-verhaal van een confederaal België. En zeker niet in het sprookje dat België geleidelijk aan zal verdampen. De voorbije regeringsonderhandelingen hebben integendeel aangetoond dat de stap-voor-stap-strategie gefaald heeft en dat er binnen België geen eerbare compromissen kunnen gesloten worden. België wordt versterkt en de greep van Franstaligen op Brussel én op de Vlaamse Rand neemt nog verder toe. Het is nodig dat er een partij bestaat die de richting aangeeft en de andere politieke formaties vooruitduwt.
Maar daarnaast ben ik nogal sterk verknocht aan mijn gemeente Grimbergen. Ik zie met lede ogen aan hoe het huidige bestuur is verzand in besluiteloosheid en amateurisme. Intussen voltrekt zich in Grimbergen, nog meer dan elders in de Vlaamse Rand, een razendsnelle ontnederlandsing. Volgens de meest recente cijfers van Kind en Gezin (2009) daalde het percentage geboorten in Nederlandstalige gezinnen in Strombeek-Bever op 5 jaar tijd van 33% naar minder dan 15%. Er zijn in deze deelgemeente vandaag kleuterklasjes waarin nauwelijks nog kindjes zitten uit een Nederlandstalig gezin. Het Grimbergse CD&V-N-VA-VLD-bestuur ondergaat deze verregaande verBrusseling van onze gemeente op een bijzonder lijdzame wijze en voelt zich niet geroepen om een ernstig woonbeleid te voeren dat de “evenwichten” enigszins kan herstellen.
In 2006 behaalde ik inderdaad ruim duizend stemmen meer dan de zetelende burgemeester en het was voor vele kiezers behoorlijk frustrerend dat er nadien met onze fractie niet mocht gesproken worden voor de coalitievorming. Gezien het resultaat van zes jaar geleden en het lamentabele beleid van de huidige bewindsploeg heb ik mij goed anderhalf jaar geleden voorgenomen om buiten onze traditionele kringen op zoek te gaan naar bondgenoten waarmee we gestalte zouden kunnen geven aan een alternatief beleid. Na talloze gesprekken en huisbezoeken zijn we daar, naar mijn bescheiden mening, ook in geslaagd. Liefst 18 van de 33 kandidaten op onze lijst Vernieuwing zijn onafhankelijke, partij-ongebonden mensen. Velen van hen hebben hun strepen verdiend op professioneel vlak of zijn lokaal sterk geëngageerd. Zij staan veelal erg kritisch tegenover mijn partij, maar we hebben wel in grote lijnen dezelfde analyse over het huidige lokale beleid.
Samen met deze mensen hebben we sinds begin dit jaar gewerkt aan een uitgebreid en bijzonder constructief programma van 70 bladzijden (te raadplegen op www.vernieuwing-grimbergen.org), waarmee we onze gemeente opnieuw op de kaart willen zetten, onder het motto ‘Weer TROTS op Grimbergen’. Ik vind dan ook bijzonder goedkoop om onze open lijst te bestempelen als een ‘camouflagepartij’ en het is erg pijnlijk dat de onafhankelijken door de heer Fauconnier worden afgeschilderd als “nuttige idioten”.
Ik heb echt wel de ambitie om samen met deze mensen een open beleid te voeren dat de partijpolitiek kan overstijgen. En wanneer ik de eer zou hebben om Grimbergen te mogen besturen, dan zal ik afstand doen van mijn Senaatszetel. Niet uit vaandelvlucht, maar wel omdat een gemeente van ruim 36.000 inwoners recht heeft op een voltijdse burgemeester.
Bart Laeremans
